Op dit moment zit ik op de Seajet voor een overtocht tussen de Griekse eilanden van Milos naar Santorini. Het wordt een ferrytocht van 1 uur en 45 minuten, het ideale moment om mijn ervaring hier op de Cycladen even neer te schrijven.
In november kregen we op onze incentive afdeling een leuke aanvraag binnen. Een Belgisch schrijver van romans (CMM Dellamonte), waarvan zijn verhalen zich steeds op de Griekse eilanden afspelen, contacteert ons. Hij wil zijn vrienden en familie uitnodigen op het Griekse eiland Milos en vraagt onze hulp voor de organisatie en begeleiding van deze reis. Volledig ons ding, dus we nemen deze leuke aanvraag met veel plezier aan.
Milos is mij op dat moment nog onbekend, maar natuurlijk sta ik te popelen om dit eilandje te leren kennen. Het is de bestemming waar het verhaal van CMM Dellamonte zijn eerste boek afspeelt Weg naar Milos. Ik leer de schrijver Carlos en zijn lieftallige vrouw Veerle beter kennen. We plannen een korte trip naar Milos in mei om alles voor te bereiden.
Op 2 mei kom ik toe op Milos. De landing op dit eiland is al een beleving op zich, enkel ons kleine toestel staat op de landingsbaan. Carlos toont mij het luchthavengebouw, we keren precies 50 jaar terug in de tijd! Ik zie een klein vervallen gebouw, klaar om afgebroken te worden. Maar dit is Milos Airport. Je wandelt er gewoon doorheen, 5 min nadien ligt onze valies op de bagageband en weg zijn we.
Wat ik dan ontdek is een vrij groen eiland dat in bloei staat. Nooit zag ik zoveel mooie wilde bloemen op een Grieks eiland. De winter is er net gepasseerd. Milos ontwaakt uit een winterslaap. De meeste locals brengen hun winter door op het vaste land en komen ook net aan op het eiland om zich klaar te maken voor het nieuwe zomerseizoen. Op elke hoek ruik je verf, de witte huisjes worden allemaal herschilderd en de blauwe luikjes schitteren terug in je ogen.
Na een ritje van 20 minuten komen we aan in ons hotelletje en mijn mond valt open. Wat een ligging, dit is echt uniek! Alles witter dan wit en perfect afgewerkt. Rondom mij zie ik alleen maar zee, rotsen en zicht op nabijliggende eilanden. Vanaf het eerste uur begrijp ik hun liefde voor deze bestemming. Het is de ideale plaats om tot rust te komen, te bezinnen en het eiland te verkennen.
Carlos en Veerle nemen me door de kleine straatjes en kronkelende weggetjes mee naar de mooiste plaatsen op het eiland. Voor hen is het de vierde keer op deze fantastische plek en ze kennen het natuurlijk al uit hun broekzak. De bedoeling is dat ik na deze tweedaagse inspectie een onvergetelijk programma maak voor hun gasten met unieke belevingen, culinair genot en een topfeest dat een ‘once in a lifetime’ moet worden. Volledig mijn ding! We rijden van het ene restaurantje naar het andere, ik leg de nodige contacten en ga in onderhandeling. Gelukkig weet ik na het jaren organiseren van incentives dat we ons moeten aanpassen aan de zuiderse mentaliteit. Het is op het Griekse ritme, maar de mensen zijn hier zó vriendelijk en behulpzaam dat ik weet dat alles goed komt.
Ondertussen leer ik Carlos en Veerle beter kennen en beleven we samen onvergetelijke dagen. Als ondernemers onder elkaar genieten we elke avond met een glas wijn van leuke babbels. Samen baatten ze een supermarkt uit met 40 medewerkers! Hoedje af zeg ik daartegen. Na jarenlang keihard werken, beslisten Carlos en Veerle om de supermarkt over te laten. Dat deden ze op doktersadvies. Heel onverwacht is Carlos beginnen schrijven en zo kwam zijn eerste boek, Weg naar Milos, uit. Ook zijn tweede en derde boek liggen reeds in de rekken: Samen naar Santorini en Terug naar Ios.
Ondertussen loopt mijn overtocht ten einde. De Seajet heeft al enkele passagiers afgezet aan het eiland. Nog enkele minuten varen en ik kom toe in Santorini. Hier heb ik drie uur de tijd om het eiland te bezoeken en om afscheid te nemen van Carlos en Veerle, een topkoppel. Twee mensen met een gouden hart en met veel liefde voor elkaar en hun naasten.
Deze avond vlieg ik terug naar België. Dan focus ik op de verdere afwerking van deze unieke vriendenincentive. Het is voor mij eens iets heel anders dan een incentive voor een bedrijf. Maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer, ervoor zorgen dat elke dag van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat tot in de puntjes is uitgewerkt en zorgen voor onvergetelijke ‘wauw’-momenten! And yes, I like it, let’s do this!
Inge Bracke
Jempi Incentives
05 mei 2020
